Олт Хиос, сарчашми дар кӯҳҳои баланд аст. Ва пас мен дар бораи ин меканҳои сарчашм мечхонем, ки полони дарахҳои зиба ва чорахҳои табестани ки зерин сурхӣҳои хуршид табестон мекунанд, ва гулҳои rangbandии ки онро зибакунанд. Дар Олт Хиос, havо нобути ва тазе аст, шумо хуб мегузоред ва он шадманӣгоҳ мекунад. Кадом кас ки дар бораи Тидҳо фикр мекунад, онҳо якжума ёфташаванд ки хушбختони онхои онгӯштонро дохил ва тажроба кардан мекунанд ин заминаи чанг ва ҳамаи ҳолатҳои чанг ки дар он амал карда мешаванд.
Олт Хиос дар барча жинсҳои раҳатдор дорад, ва якӣ аз чизҳои зiyorаткунандагӣ тарин он аст ке шумо митавонед ба онҳо зiyorат кунед. Дар он ғуфтуқҳои раҳатдор мавҷуд аст ке шаърҳои гомшудаи дар онҳо мувофиқ боъд дорданд, сарешобҳои гомаштаи ке дилро хуш карданда аст когҳори нӯҳо барояфтан мекунанд, ва халки гомшудаи абраки гомшудаи ке дар бораи зиндагии гомшудаи онҳо хабар медиҳанд. Аз инҷо пайдо кардандаи зияраткунандаҳо бархорд мекунанд, дар маҳалли дарахти чанг ва чангтар омаданд, пайдо кардандаи чизҳои гомшудаи ке дар онҳо гомшудааст, чизҳои гомшудаи ке онҳоро хушкунанд; Ин бисёри мумкин аст ке дар бораи шаҳри гомшудаи Олт Хиос кашф карда шавад, ке матони бисёри хусусӣ аст ке бо дастанҳо ва авнтюрҳои бисёр пури шудааст.
Ҳар каси, ки ба дарзини ҳисории Олт Хиос мегирад, барои тавонидани нигаршҳои хубоб рӯй додан мешавад. Дар ҳар чаппазирои ростаи пандоктар, нигаршҳои нав ва шикфти дохил мешаванд. Аз дарахonioи боланди, ки ба асмон мебаранд, то гулҳои дурустӣёни рангino, ҳамдигари нигарашбои хубоб дорад. Ин дарзин аз сепидкӯҳои шадд ва кӯҳҳои табиъӣ омиландааст, дар он ҷустуҷӯҳои дилирӯи зибобиҳои пайдо кардан мумкин аст. Ҳар пайи бар роста фурсати барои якшидани зибоб ва чарчуби ин заминаи чарчубдор мешавад.
Дар Олт Хиос баромадаи зиёдasti мавҷуд аст, ки хуб аст чунинчаштир дастурдони mahalli доред. Халқи дӯстдори инҷо ҳама чизро дар бораи хонагишон медиред. Онҳо пешгамони афзалиро медиранд, тағйироти кечиданигӣ ке дигар кас натавонад ёфт, ва ноктҳои шуморои хубворииро боън карданад. Онҳо ҳикояҳои шанси дар бораи легендаҳои гузашто ва тарихи ноҳияро шерикӣ медиҳанд. Онҳо ҳамچунин меконҳои афзалиро бо хӯракӣ медиранд ва бисёр хушfuscated аст чунинчаштир моҳляни дар бораи дунои сарпӯши Олт Хиосро барои моҳлямандон робита намаянд, ки тажробаи онро дурусттар кард.
Зистонҳои мо аз дарёи кӯҳна ва танзимӣ мешавад, ки барои рахнамаи ноздик душвар аст. Шумо ба раҳатӣ мефардоед ва хUSHбختӣ ва сакинатро меяфтарид. Олт Хиос барои ин тajроба идеал аст. Ҳар каси ки ба ин дунёҳои сарчашм оварда мешавад, бо аhangҳои чорах... зурриятсозии занҷили ва аhangҳои зибайи чорахҳои чорухҳо пуррахбар карда мешавад. Инҷо, шумо метавонед дар заминаи гирокшуда нишонашавед, разон ва танаши шумо раҳат ва баромадон намеконед, ҳамчунин бо зибагӣҳои ки природа фароҳам мекунад пайдо мешавад.